PODOBNA TENDENCJA
Podobną tendencję obserwujemy w grupie robotników zaszeregowanych do grupy VIII, VII i VI” Prawidłowość tę potwierdzają dane o relacji między płacą minimalną a średnią w Polsce. W roku 1970 płaca minimalna wynosiła 40,7% średniej, a w 1975 stosunek ten obniżył się do 33,9%. Jednocześnie w latach siedemdziesiątych mamy do czynienia z pogonią za dodatkowymi (to jest poza stawką taryfową) dochodami w przemyśle. Stwarza to sytuację, którą Jarosław Sokołowski określa następująco: „tylko maksymalne stawki płac tabeli IV oraz V robotników w przemyśle maszynowym zapewniają — przy uproszczonym założeniu przepracowania 200 godzin w miesiącu — osiągnięcie średniej płacy miesięcznej występującej w gospodarce narodowej. Jest to fakt niezwykle niepokojący. Gorzej jednak jest w przemyśle lekkim, gdzie żadna stawka maksymalna nie zapewnia osiągnięcia średniego miesięcznego zarobku dla gospodarki narodowej.